Japanse tuin

Afgelopen vrijdag ben ik naar de Japanse tuin op het landgoed Clingendael in Den haag toegegaan, daar was ik in een grijs verleden al eens eerder geweest, maar door de opmerking van spacevriend René, herinnerde ik mij dat het daar toch wel mooi was.

Reeds in de 16de eeuw werd er geschreven over een boerderij die in de clinge (duinvallei) stond waar zich nu Clingendael bevindt. In 1591 kocht Philips Doublet de landerijen. Philips Doublet III brak de boerderij af, bouwde er een landhuis en legde onder invloed van de Franse classicistische tuinarchitectuur een tuin in barokstijl aan met veel buxushagen en symmetrische patronen. Het huis werd een centrum van kunst en cultuur. Zijn vrouw Suzanna en zijn schoonvader Constantijn Huygens speelden daarbij een belangrijke rol.

In 1804 kwam het landgoed in handen van baron van Brienen. In 1839 werd aan Clingendael het naastgelegen landgoed Oosterbeek toegevoegd, slechts door een gracht gescheiden. Marguérite M. barones van Brienen, bijgenaamd Freule Daisy, (Den Haag 1871 – aldaar 1939) woonde er tot haar overlijden in 1939.

Het werd in de oorlog bewoond door rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart.

Na de oorlog kwamen baron en barones Michiels van Verduynen – Jochems er wonen. Voor de oorlog woonden ze op Landgoed Reigersbergen, dat in de oorlog werd verwoest. Uit het eerste huwelijk van de barones met Ernst Louis Leopold baron van Tuyll van Serooskerken (1875-1959) had ze een zoon Frederik Willem Walter, geboren op Landgoed Reigersbergen, die mee naar Clingendael verhuisde. Een jaar na het overlijden van baron Michiels werd het landgoed verkocht aan de Gemeente Den Haag. Tot haar overlijden in 1968 mochten de barones en haar zoon op Clingendael blijven wonen. Haar zoon ging daarna op Duindigt wonen, eigendom van de familie Jochems. (bron: Wikipedia)

De Japanse tuin.

Het beroemdste deel van de tuin is ongetwijfeld de Japanse tuin, die slechts zes weken per jaar van 9:00 – 20:00 uur voor het publiek wordt geopend, omdat hij zo kwetsbaar is. Freule Daisy reisde veel en nam uit Japan lantaarns, een watervat en enkele bruggetjes mee om hier een Japanse tuin aan te leggen. Het is nu de grootste Japanse tuin in Nederland met een oppervlakte van 6800 m². Sinds 2001 is de tuin een rijksmonument. In 2008 is het paviljoen opgeknapt. De schuifpanelen, de ‘shojis’, waren in de oorlog verloren gegaan en zijn nu in Japan bijgemaakt. Ook is het rieten dak opgeknapt en zijn de twee bruggetjes vervangen door de zgn.. aardbrug of ‘dobashi’. Tuinarchitect Saburō Sone is door de gemeente uitgenodigd om te snoeien.

De hoofdingang.

Een zee van bloemen.

Het beroemde rode brugje.

Even van dichtbij bekijken.

Het is één en al kleur.

Een moment van innerlijke rust.

Je moet de voetjes ook even rust gunnen.

De Japanse tuin is een geliefde plek voor het maken van een bruidsreportage, niets is deze fotograaf te veel.

Een bijzondere naaldboom.

De fotograaf hield het voor gezien, geen probleem hoor,…..ik maak de klus wel even af.

Een doorkijkje.

Nóg een bijzonder boompje.

EINDE.