Er zijn momenteel nog volop blauwe druifjes,
en daar profiteren de bijen van.

Het verschil tussen een lente en zomerklokje is,
dat het lenteklokje in februari bloeit,
met maximaal, twee bloemen per steel.
Het zomerklokje, bloeit in april,
met meerdere bloemen per steel.
Dit is dus het zomerklokje.

Hoewel het nog Pasen moet worden,
zijn er nu al Pinksterbloemen.

Insecten zijn er érg blij mee!

Het zou denk ik, niet onverstandig zijn, wanneer de opvarenden
zwemvesten droegen, want je weet maar nooit.

Kasteel de Haar,

staat in het Utrechtse dorpje Haarzuilens, met een oppervlakte van,
8,15 vierkante kilometer en heeft ongeveer 550 inwoners.
De kleuren van de familie Van Zuylen, zijn rood en wit.
Hun wapen bestaat uit drie rode zuilen op een wit veld.
Aan bijna alle woningen van Haarzuilens, is daar iets van terug te vinden,
zoals de luiken of deuren.
Het wordt zelfs toegepast op nieuwbouwwoningen.
Het dorpje, is al een bezoekje waard.

In het Kasteel, was het lastig fotograferen, géén flits of statief, en nogal donker.
En natuurlijk veel bezoekers.

Een schouw met alle wapens van de familieleden,
diverse takken hadden een variant op de kleuren.

In de grote hal, hangt bovenin, een prachtig gobelin.

In een ander vertrek hangt er nog eentje,
dat leden van de familie laat zien, met hun naam erbij.

Overal in en buiten het Kasteel, zijn de kleuren van de familie te vinden.

En aan beelden geen gebrek.

In het Utrechtse dorpje Haarzuilens,
staat Kasteel de Haar, ( vroeger Het Huys te Haer).,
het grootste kasteel van Nederland.

De vroegst bekende bebouwing dateert uit de 12e eeuw,
en bestond waarschijnlijk alleen uit een versterkte woontoren.

Het kasteel breidde uit, en door het huwelijk van Yosina van de Haar, met Dirk van Zuylen van Harmelen, kwam het slot in het jaar 1449 in het bezit van de familie Van Zuylen.

Ondanks herhaalde aanvallen en verwoestingen, onder andere tijdens
de Hoekse en kabeljauwse twisten in 1482,
werd het Kasteel, telkens hersteld en uitgebreid,
tot aan de dood van de laatste bewoner.

Zowel buiten als binnen, is het Kasteel rijkelijk voorzien van beelden.

Uiteindelijk raakte het Kasteel in verval,
en bleef er niet meer van over dan een romantische ruïne.
Baron Étienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar, erfde in 1890
de kasteelruïne van zijn vader.
Étienne was gehuwd met de zeer vermogende Barones Hélène de Rothschild,
mede dankzij haar vermogen, kon het kasteel worden herbouwd.

Een bezoek aan dit kasteel, is zeker de moeite waard.

Een tafereeltje als dit,
is voor mij de ultieme lentebeleving.