Het Oranje havikskruid, bloeit in Juni, juli en augustus,
maar ik heb het nu ook nog aangetroffen.
Het plantje zie ik niet zo vaak, ondanks dat het algemeen voorkomt.

 

 

Advertenties

Zegt de ene Watergeus tegen de andere:
Waar zitten die Spanjaarden nou,
volgens mij zijn we verdwaald Corneel.

 

Zo langzamerhand, worden wij bij alles wat we doen, in de gaten gehouden.
In de straten, winkels en op stations hangen camera’s.
Buiten kan je mobiele telefoon worden gespot, en wat je op het internet doet,
is ook geen geheim meer.
Soms heb ik zelfs het idee, dat de AIVD mij volgt.

 

 

 

Dit is toch wel een typisch tijdsbeeld van de hedendaagse jeugd.

Dat hadden de kindertjes in vroeger eeuwen allemaal niet, vaak pure armoede.

MG was zijn tijd ver vooruit, dit model uit 1954,

was al voorzien van een autotelefoon.

 

In november 1573 heeft er een hevige slag plaatsgevonden, tussen de Spanjaarden
en Watergeuzen, rond de schans in Maaslandsluis, het huidige Maassluis.
Bij deze strijd, verloren minstens 600 Geuzen het leven, en werden er 130 opgepakt.

Vandaag is deze slag nagespeeld.

Kinderen hadden geen notie van het naderend onheil.

Gewoon vrolijke kinderen in de 16e eeuw.

Maar het werd bittere ernst, toen de Geuzen met een trekschuit Maaslandsluis binnen kwamen.

Een ander deel van de manschappen was met hun eigen schip de “ Prince Admirael “ aangekomen.

Hier hadden de Spanjaarden toch van op de loop moeten gaan, zou je denken.

Er was geen ontkomen meer aan, de strijd barste in alle hevigheid los.

Ze vochten met houten zwaarden, en bloeden als meelzakken.

De angst was van de gezichten af te lezen.

Het volk steunde natuurlijk de Geuzen, maar helaas!

De Burgemeester, heeft als een leeuw in de voorste gelederen meegevochten.

of hij de slag heeft overleefd, weet ik niet.
Toen ik weg ging, waren ze nog volop bezig met het identificeren van de gesneuvelden.

Met de winter in aantocht, zijn de Dames van Breicafé “De Waker” in Maassluis,
weer begonnen met het breien van dikke truien.

Met mooi weer zit de club van zo’n 25 a 30 vrouwen buiten, en dat doet mij aan vroeger jaren denken.
Wij woonden aan een gracht, en wanneer het weer dat toeliet,
zaten de vrouwen ‘s-avonds voor de deur, te breien, haken of sokken te stoppen.
De mannen zaten aan de waterkant te vissen, en sterke verhalen te vertellen.

Kom op Dames, niet praten maar breien hè?

Ik betwijfel of het  verstandig is, dat de Dames zich in een café onder het genot van een neutje bezig houden met:
insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden.

Laatst had één van de leden, een trui gebreid met 3 mouwen.